کد مطلب:129873 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:215
وضعیت مردم
شهادت امام حسین (ع) دل همه ی مردم را به درد آورد؛ مگر، بنی امیه و ساكنان دمشق و بصره.
شیخ جلیل القدر جعفر بن قولویه از یونس بن ظبیان و ابوسلمه ی سراج و مفضل بن عمر نقل می كند كه گفتند: ما از امام صادق (ع) شنیدیم كه می فرمود: پس از شهادت حسین بن علی (ع) همه ی آفریدگان خدا بر او گریستند، مگر سه چیز: بصره، دمشق و آل عثمان. [1] .
امام صادق (ع) فرمود: هنگامی كه ابا عبدالله الحسین (ع) به شهادت رسید، آسمان ها و زمین های هفت گانه با آنچه در آنها و میان آنها است و هر كس در بهشت و جهنم است و آنچه دیده می شود و دیده نمی شود، بر آن حضرت گریستند؛ مگر سه چیز كه بر وی نگریستند. گفتم: جانم به فدایتان، آن سه چیزی كه برای او گریه نكردند چه بود؟ فرمود: بصره، دمشق و خاندان حكم بن ابی العاص. [2] .
بدون شك مقصود از بصره و دمشق ساكنانش هستند؛ چنانكه وقتی خدای متعال می فرماید: «از شهر بپرس» [3] یعنی از اهلش بپرس.
اما ساكنان دمشق؛ به این خاطر كه بنی امیه سالیانی دراز بر آنان حكومت كردند و فتنه ها و تبلیغات دروغین بسیاری در این شهر بر ضد خاندان پیامبر (ص) انجام شد. برای بصره نیز همین بس كه خوارج، این شهر را به عنوان پایگاه خود انتخاب كردند و رویاروی امالی كه پیروی از او واجب بود، یعنی علی بن ابی طالب (ع)، ایستادند. باقیمانده های آثار جنگ جمل نیز نقشی داشت كه نمی توان از آن چشم پوشید.
اما خاندان عثمان و خاندان حكم بن ابی العاص؛ اینان - چنانكه گذشت - از بنی امیه (شجره ی ملعونه در قرآن) هستند.
آنچه مهم است اینكه شامیان در آغاز از ماجرای قتل حسین (ع) نه تنها متأثر و غمگین نشدند، بلكه پیروزی یزید را هم به او تبریك می گفتند.
شیخ جلیل القدر جعفر بن قولویه از یونس بن ظبیان و ابوسلمه ی سراج و مفضل بن عمر نقل می كند كه گفتند: ما از امام صادق (ع) شنیدیم كه می فرمود: پس از شهادت حسین بن علی (ع) همه ی آفریدگان خدا بر او گریستند، مگر سه چیز: بصره، دمشق و آل عثمان. [1] .
امام صادق (ع) فرمود: هنگامی كه ابا عبدالله الحسین (ع) به شهادت رسید، آسمان ها و زمین های هفت گانه با آنچه در آنها و میان آنها است و هر كس در بهشت و جهنم است و آنچه دیده می شود و دیده نمی شود، بر آن حضرت گریستند؛ مگر سه چیز كه بر وی نگریستند. گفتم: جانم به فدایتان، آن سه چیزی كه برای او گریه نكردند چه بود؟ فرمود: بصره، دمشق و خاندان حكم بن ابی العاص. [2] .
بدون شك مقصود از بصره و دمشق ساكنانش هستند؛ چنانكه وقتی خدای متعال می فرماید: «از شهر بپرس» [3] یعنی از اهلش بپرس.
اما ساكنان دمشق؛ به این خاطر كه بنی امیه سالیانی دراز بر آنان حكومت كردند و فتنه ها و تبلیغات دروغین بسیاری در این شهر بر ضد خاندان پیامبر (ص) انجام شد. برای بصره نیز همین بس كه خوارج، این شهر را به عنوان پایگاه خود انتخاب كردند و رویاروی امالی كه پیروی از او واجب بود، یعنی علی بن ابی طالب (ع)، ایستادند. باقیمانده های آثار جنگ جمل نیز نقشی داشت كه نمی توان از آن چشم پوشید.
اما خاندان عثمان و خاندان حكم بن ابی العاص؛ اینان - چنانكه گذشت - از بنی امیه (شجره ی ملعونه در قرآن) هستند.
آنچه مهم است اینكه شامیان در آغاز از ماجرای قتل حسین (ع) نه تنها متأثر و غمگین نشدند، بلكه پیروزی یزید را هم به او تبریك می گفتند.
[1] كامل الزيارات، ص 80، ح 4؛ و به نقل از آن بحارالانوار، ج 45، ص 206.
[2] أمالي طوسي ص 54، مجلس 2، ح 73؛ كامل الزيارات، ص 80، ح 5 (با اندكي تفاوت).
[3] يوسف (12)، آيه 82.